In onze blogserie Alumni Life Hacks vragen we aan een van onze alumni hoe het met hen gaat na hun tijd op AMS. Hoe hebben ze zich ontwikkeld, hoe speelt AMS nog een rol in hun leven, wat zijn hun toekomstdromen en welk advies hebben ze voor andere alumni? In deze editie spreken we met Stefan Lossy, die de Master in Personal Financial Planning heeft gevolgd en aan de wieg van haar nieuwe alumnivereniging Finclub staat. We zijn benieuwd waar zijn motivatie vandaan komt.
Stefan Lossy staat aan het hoofd van het advocatenkantoor Lossy Advocaten. Omdat hij in het bezit is van zijn eigen kantoor en werkt met freelancers wordt hij door collega’s enigszins atypisch gevonden. Hij was dan een van de oudsten toen hij in 2015 besloot deel te nemen aan de Master in Personal Financial Planning. “Ik zit in het vennootschapsrecht. Ik stelde vast dat het vaak hetzelfde liedje is. Je komt altijd dezelfde advocaten tegen en komt in een vicieuze cirkel terecht: vergaderen, procederen, cliënten bijstaan, dossiers opbouwen, strategieën uitwerken. Daarom wilde ik toch wat verbreden.”
"Mijn praktijk hoeft niet te groeien, maar ik wil wel zelf wel blijven groeien
qua kennis en qua ervaring.”
Daarnaast merkte Stefan dat mensen binnen een vennootschap ook meer om advies vroegen. “Kmo’s die ik bijstond hadden op het einde van de rit soms vragen waar ik niet op kon antwoorden. Mijn praktijk hoeft niet te groeien, maar ik wil wel zelf wel blijven groeien qua kennis en qua ervaring.” Hij is vol lof over de opleiding: “Het voordeel van de MPFP is dat het niet enkel juridisch is, maar ook economisch. De cursus beleggingsleer van prof. dr. Marc De Ceuster was bijzonder interessant. Hij heeft de gave om iets moeilijks, eenvoudig voor te stellen. Ik heb daar echt van genoten.”
Atypische loopbaan
Stefan’s professionele carrière vindt zijn wortels in sociaal recht. Een goede advocaat is echter in eerste instantie een goede onderhandelaar, volgens Stefan. “De procedure is een noodzakelijk kwaad. Bemiddelen is vooral spiegels voorhouden, relativeren en alles op een rijtje zetten van belangen en mogelijkheden.” Daarom volgde Stefan al een aantal bemiddelingscursussen voor er nog maar sprake was van bemiddeling. “Als advocaat mag je je professie niet herleiden tot pleiten. Voor mij is pleiten – of een procedure – een instrument om tot een regeling te komen. Wat ik doe is conflictmanagement met als doel tot een minnelijke regeling te komen.”
“Als je studeert als twintigjarige ga je voor dat diploma, de druk ligt dan enorm hoog. Studeren voor een examen is totaal iets anders dan studeren uit interesse.”
Studeren op latere leeftijd is echter niet vergelijkbaar met studeren op jonge leeftijd, aldus Stefan. “Als je studeert als twintigjarige ga je voor dat diploma, omdat je weet dat je zonder diploma niks bent. De drukt ligt dan enorm hoog. Studeren voor een examen is dan ook totaal iets anders dan studeren uit interesse.” Al wist Stefan wel al heel vroeg dat hij deze weg ging inslaan. “Dat ik advocaat wou worden wist ik al op mijn tien jaar. Ik heb het dus eigenlijk heel makkelijk gehad, want ik wist dat heel snel. Ik heb daarover nooit moeten nadenken. Toch heb ik mijn loopbaan niet heel zorgvuldig uitgestippeld.”
Het leukste aan zijn vak vindt Stefan de begeleiding van zijn cliënten bij een algemene vergadering. “Als er een conflict ontstaat tussen aandeelhouders of met een bestuurder, zoekt een cliënt me op. Maar die heeft dikwijls geen “dossier” De beste manier om een dossier op te bouwen in een vennootschap is door de organen van de vennootschap – algemene vergadering; raad van bestuur – ten volle laten werken en daarvan verslag maken. Maar dan is de vraag: hoe krijg je dat op papier? Dat vraagt vakkennis, waarvoor de cliënten mij opzoeken.”
Flamenco: ode aan de avonturier
Vandaag de dag zoekt Stefan ook inspiratie buiten zijn praktijk. “Ik zit de dag van vandaag veel in Mexico. Mijn droom is om binnen enkele jaren daar te gaan wonen en daar als consultant of advocaat te kunnen werken, zonder de banden met België te lossen.” 38 jaar geleden ontmoette Stefan zijn Mexicaanse vrouw tijdens een taalcursus in Hastings, Engeland. “Ik was daar om mijn Engels te perfectioneren en ook jonge mensen van andere culturen te leren kennen. Dat was tussen de humaniora en de universiteit. Na de cursus ging ieder zijn eigen weg maar een aantal jaren geleden vonden we elkaar terug en nu ga ik regelmatig naar Mexico.”
"Mijn droom is om in Mexico te gaan wonen om daar als consultant of advocaat te werken. Dan moet ik nog minstens 2 jaar studeren. Dat is een uitdaging, maar de dag dat je niet meer investeert, haak je af.”
Stefan houdt vooral van de rijke cultuur die Mexico te bieden heeft. “Diversiteit is voor mij een inspiratiebron. Je eigen inzichten kunnen aanpassen door te zien hoe andere culturen naar bepaalde zaken kijken. Al lang geleden werd ik aangetrokken door flamencomuziek, waardoor ik flamencogitaar ging spelen. In flamenco heb ik de impact van communicatie gezien en het belang van op dezelfde golflengte te zitten. Bij het pleiten gebruik ik die inzichten om contact te maken met de magistraat, met je publiek.” De term lifelong learning is Stefan ook niet onbekend. “Een van mijn dromen is nu om een rechtendiploma te gaan halen in Mexico. Ik moet dan nog minstens twee jaar studeren. Dat is een uitdaging, maar de dag dat je niet meer investeert, haak je af.”
Stefan is sinds kort ook medeoprichter van de nieuwe alumnivereniging Finclub, die in het teken staat van persoonlijke groei en kennisdeling, met als doel om opgedane kennis en contacten te onderhouden. “Dat idee is eigenlijk gegroeid op een barbecue na het afstuderen”, aldus Stefan. “Tijdens de toast kwam ik ineens op het idee: ‘Als we nu eens af en toe samen komen en iemand uitnodigen die iets heel goed weet en daarover iets wil uiteenzetten.’” Zo gezegd, zo gedaan. “We hebben een vzw opgericht en hebben op 8 mei ons eerste event rond Actualia Pensioenen gehad. Het was een succes.”
Learning the hard way
Toch zijn de belangrijkste lessen in het leven niet altijd de makkelijkste. Voor donkere periodes heeft Stefan maar één oplossing: ‘deconnecteren’. “Vaak focus je veel te hard op een probleem, waardoor je niks anders meer ziet. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn cliënten: bekijk het vanop een afstand. Waar wil je eigenlijk naartoe met dat conflict? Dan stel je dikwijls vast dat mensen met een conflict zitten omdat ze dat conflict niet kunnen loslaten en omdat ze eigenlijk een deel van zichzelf ook niet kunnen loslaten.”
“Vaak focus je veel te hard op een probleem, waardoor je niks anders meer ziet. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn cliënten: bekijk het vanop een afstand."
Hij let er dan ook op dat hij vooral zichzelf juist niet verliest. Advocaat Jos van Goethem (gewezen stafhouder balie Antwerpen) is daarvoor zijn grote voorbeeld. “Wat ik enorm aan hem respecteerde was zijn relativeringsvermogen. Hij was daarnaast een zeer verstandig man die de essentie van een probleem kort en bondig kon samenvatten. Ook dat is een deel ‘leren relativeren’.” Zijn geluk haalt Stefan dan ook vooral uit de kleine dingen in het leven. “Wat mij bijvoorbeeld geluk kan geven is het genoegen om met een juridisch vraagstuk bezig te zijn. Niet omdat je daar geld mee kan verdienen, maar gewoon omdat ik geluk vind in de zaak waarmee ik bezig ben.”
Stefan wil vooral meegeven te genieten van ‘de zaak an sich’: “De mooiste dingen die je verwezenlijkt, zijn die dingen waar je het meeste moeite voor hebt moeten doen. Het komt niet vanzelf, maar doe gewoon wat je graag doet en doe het met passie. Dan komt het goed.”
